W ostatnim czasie Riksbank, szwedzki bank centralny, znalazł się pod ostrzałem krytyki. Kontrowersje wywołała wypowiedź zastępcy prezesa banku, Pera Janssona, na temat rozwoju płac w Szwecji, co spotkało się z ostrą reakcją ze strony Konfederacji Szwedzkich Przedsiębiorstw. Główny ekonomista konfederacji, Sven-Olof Daunfeldt, określił ją jako „niedopuszczalną”.
Podczas wywiadu dla programu Ekonomiekot, Jansson zauważył, że „średnio dwa procent nominalnego wzrostu płac to trochę mało, jeśli cel inflacyjny wynosi dwa procent”. Jego komentarz spotkał się z niezadowoleniem Konfederacji Szwedzkich Przedsiębiorstw, która uważa, że Riksbank powinien pozostać neutralny w kwestiach płacowych.
„Riksbank nie powinien ingerować w ruch płac, ale trzymać się od niego z daleka. Powinniśmy starać się sterować inflacją tak, aby osiągnąć cel inflacyjny,” powiedział Daunfeldt. Według niego, wypowiedź zastępcy prezesa mogła wpłynąć na nadchodzące negocjacje płacowe, co zwiększa ryzyko ponownego wzrostu inflacji.
Rozważania te nabierają dodatkowego znaczenia w kontekście zbliżających się negocjacji płacowych. Na przykład związek zawodowy IF Metall już zapowiedział, że będzie dążył do wzrostu płac o ponad trzy procent w nadchodzących latach. „Oceniamy, że będziemy w stanie pozwolić sobie na wyższe podwyżki płac w przyszłości i wierzymy, że wskaźnik wzrostu płac wyniesie ponad trzy procent,” powiedział Veli-Pekka Säikkälä, sekretarz IF Metall, w rozmowie z Dagens Arbete.
Wypowiedź Janssona oraz reakcja Konfederacji Szwedzkich Przedsiębiorstw rzucają światło na rosnące napięcia między polityką monetarną a negocjacjami płacowymi w kraju, podkreślając delikatną równowagę między niezależnością banku centralnego a wpływem jego działalności na gospodarkę. W obliczu tych wyzwań Riksbank może musieć zastanowić się nad swoim podejściem do komunikacji publicznej, aby unikać dalszych kontrowersji.
