Policyjne mobilne fotoradary (tzw. ATK-kärror, montowane na przyczepach) stają się coraz częstszym widokiem na szwedzkich drogach i są niezwykle skuteczne w łapaniu kierowców przekraczających prędkość. Jak policja decyduje, gdzie je ustawić i jak daleko wcześniej musi pojawić się znak ostrzegawczy? Funkcjonariusz policji drogowej Petter Magnusson uchyla rąbka tajemnicy.
Jak działają i gdzie je stawiają?
Te przenośne fotoradary, często trudne do zauważenia i nieoznakowane (poza obowiązkowym znakiem ostrzegawczym), mogą być ustawiane na danym odcinku drogi na około osiem godzin. Ich skuteczność jest imponująca – na moście Öland w ciągu zaledwie 21 godzin zarejestrowano 460 przypadków przekroczenia prędkości, co przełożyło się na mandaty o wartości ponad miliona koron. W styczniu policja dysponowała 15 takimi urządzeniami, a planowane są kolejne.
Gdzie są ustawiane? Petter Magnusson przyznaje, że choć szkolenia mówią o miejscach przyszłych stałych fotoradarów, praktyka jest inna: „Często ustawia się je w miejscach, o których dowiedzieliśmy się od osób postronnych, lub w miejscach, o których sami wiemy, że są podatne na wypadki”.
Znak ostrzegawczy: Ile masz czasu na reakcję? Kluczowa zasada (i wyjątki)
Przed każdym mobilnym fotoradarem musi znajdować się znak ostrzegawczy. Bez niego pomiar jest nieważny. Przepisy mówią, że znak powinien stanąć w odległości od 40 do 300 metrów przed kamerą. Jednak dokładną odległość w tym przedziale wybiera policjant ustawiający urządzenie, biorąc pod uwagę warunki na drodze, a zwłaszcza dozwoloną prędkość.
„Zazwyczaj jestem sprawiedliwy i myślę też o drodze, na której się znajdujesz” – mówi Petter Magnusson.
- Drogi o wysokiej prędkości (np. 110 km/h): Policjant stara się dać kierowcy więcej czasu na reakcję. „Jeśli jest to droga 110, kierowca nie ma większych szans, jeśli znak znajduje się 40 metrów przed nim. Wtedy zwykle mam kilkaset metrów w zapasie” – wyjaśnia.
- Drogi o niższej prędkości (np. do 50 km/h): W takich miejscach znak może być ustawiony bliżej, nawet minimalne 40 metrów przed fotoradarem, ponieważ kierowca ma więcej czasu na bezpieczne dostosowanie prędkości.
Dlaczego są tak skuteczne?
Mobilne fotoradary często robią lepszej jakości zdjęcia niż stacjonarne fotoradary Szwedzkiego Urzędu Transportu. Powód? Policjanci na miejscu mogą dostosować ustawienia kamery (przysłonę, czas otwarcia migawki, lampę błyskową) do panujących warunków pogodowych.
Po zakończeniu pomiaru funkcjonariusze zgrywają zarejestrowany materiał („opróżniają kamery jak rybacy sieci”, mówi Magnusson) i wysyłają go w zaszyfrowanej formie do specjalnego wydziału ATK w Kirunie, gdzie następuje analiza i wystawianie mandatów.
Co dalej? Więcej fotoradarów i cel “Wizja Zero”
Szwedzka policja planuje dalsze zakupy mobilnych fotoradarów, tak aby były dostępne w każdym regionie policyjnym. Głównym celem jest wsparcie „Wizji Zero” – dążenia do wyeliminowania śmiertelnych wypadków na drogach. „Ale oczywiście niektórzy ludzie też w nich utknęli, zawsze masz grupę [złapanych], gdy kamera jest skanowana przez cały dzień” – przyznaje Magnusson.
Sam funkcjonariusz dodaje z uśmiechem, że też został kiedyś sfotografowany przez fotoradar – na służbie. Jak podkreśla, taka sytuacja zawsze skutkuje wszczęciem wewnętrznego dochodzenia, co świadczy o wadze przykładanej do równego traktowania wszystkich kierowców.