Szwecja: Coraz więcej dzieci jest eksmitowanych ze swoich domów

Najnowsze dane Kronofogden pokazują, że liczba eksmisji z udziałem dzieci w Szwecji wzrosła. W pierwszej połowie 2023 r. przeprowadzono 167 eksmisji z udziałem dzieci, w porównaniu do 145 w tym samym okresie ubiegłego roku. W sumie dotyczyło to 345 dzieci - wzrost o 28% w porównaniu z pierwszą połową 2022 roku.

[ihc-hide-content ihc_mb_type="show" ihc_mb_who="3" ihc_mb_template="1"]

Statystyki pokazują również, że całkowita liczba eksmisji w Szwecji wzrosła o 33 procent w ciągu ostatnich pięciu lat. W pierwszej połowie 2023 r. liczba eksmisji wzrosła o 12% w porównaniu z tym samym okresem ubiegłego roku.

Pomimo faktu, że problem ten został uwidoczniony, między innymi poprzez zadanie rządowe Kronofogden z zeszłego roku - wzmocnienie lokalnej współpracy między wynajmującymi a służbami socjalnymi w zakresie zapobiegania eksmisjom - sytuacja uległa pogorszeniu.

Kryzys Kosztów Utrzymania w Szwecji: Zaniepokojenie Rosnącymi Problemami Mieszkaniowymi

„Mamy do czynienia z kryzysem kosztów utrzymania. Ceny żywności, elektryczności i energii wzrosły, co wywarło dużą presję na gospodarstwa domowe. Jednocześnie różne formy wsparcia nie nadążają za wzrostem kosztów. A kiedy nie stać cię na opłacenie czynszu, sprawy zaszły bardzo daleko" – alarmuje Karin Lindeberg, szefowa ds. polityki mieszkaniowej w Szwedzkim Związku Najemców (HGF). W szczególności obawy budzi fakt, że ten narastający problem dotyka coraz większej liczby dzieci. Wiele rodzin z dziećmi znajduje się w dramatycznej sytuacji mieszkaniowej, zmuszonej do przeprowadzek do substandardowych rozwiązań, co negatywnie odbija się na edukacji i stabilności życia rodzinnego.

Apel o Reformę i Zwiększenie Wsparcia dla Rodzin

Lindeberg wzywa do natychmiastowego podjęcia działań w celu zaradzenia tej sytuacji. „Po pierwsze, reforma dodatku mieszkaniowego, aby ludzie nie znaleźli się w sytuacji, w której będą musieli zwrócić otrzymany dodatek. Poczucie bezpieczeństwa musi polegać na tym, że wiesz, o jaką kwotę możesz się ubiegać i masz pewność, że ją zachowasz” – mówi. Następnie podkreśla potrzebę zacieśnienia współpracy między różnymi instancjami administracyjnymi oraz firmami mieszkaniowymi i właścicielami nieruchomości, aby zapewnić, że wolne mieszkania są odpowiednio wykorzystywane, a ludzie nie są pozostawiani bez dachu nad głową.

Zaangażowanie Wszystkich Instancji w Rozwiązanie Problemu

Lindeberg zaznacza, że zaangażowanie nie może być sporadyczne czy oparte na indywidualnych inicjatywach. Wszystkie gminy powinny ustanowić stałą rutynę i współpracę, korzystając ze wsparcia profesjonalnych organów, takich jak Kronofogden. „Istnieją dobre przykłady sytuacji, w których odnieśliśmy sukces, ale wtedy to ludzie, którzy kierują, zapewniają, że współpraca ma miejsce. Nie powinno tak być; wszystkie gminy powinny korzystać ze wsparcia profesjonalnych organów, które są niezwykle kompetentne i posiadają wiedzę” – konkluduje Lindeberg.

Apel o Aktualizację Świadczeń i Limitów Dochodów

Martin Lindvall, dyrektor ds. polityki mieszkaniowej w Fastighetsägarna, również wcześniej opowiadał się za aktualizacją poziomów świadczeń i limitów dochodów, zarówno w zasiłku mieszkaniowym, jak i dodatku mieszkaniowym, tak aby odpowiadały one realiom rynku mieszkaniowego i pracy. Wyraził również zaniepokojenie koniecznością późniejszej spłaty przez osoby, które otrzymały wsparcie, co może prowadzić do długoterminowego problemu zadłużenia, utrudniając przeprowadzkę do tańszych mieszkań. "Istnieje gotowy wniosek o przeprowadzenie dochodzenia w celu ograniczenia ryzyka, ale jak dotąd żaden rząd nie podjął tej kwestii" - mówi Lindvall.

Ponura Wiadomość dla Gospodarstw Domowych

Z kolei Robin Wilhelmsson, dyrektor ds. komunikacji w Heimstaden, określił obecną sytuację jako „ponurą wiadomość”, podkreślając, że firmy mają niewiele narzędzi do pomocy ekonomicznie wrażliwym gospodarstwom domowym. Podkreśla on, że konieczne są długoterminowe i poważne reformy, a obecne kwestie związane z polityką mieszkaniową nie są traktowane z należytą uwagą. Wilhelmsson mówi także o zaangażowaniu firmy w osiągnięcie „zero eksmisji” do 2030 r., co oznacza, że żaden z jej najemców nie zostanie eksmitowany.

Dążenie do "Zero Eksmisji"

Heimstaden kontynuuje prace nad swoją wizją, a dotychczasowe działania wydają się iść w dobrym kierunku. „Nie obserwujemy wzrostu niezapłaconego czynszu, który jest głównym powodem potencjalnych eksmisji” – mówi Wilhelmsson. Firma przeszkoliła również jedną nienazwaną gminę w zakresie zapobiegania eksmisjom, które tak naprawdę nie istniały, podkreślając znaczenie dialogu z władzami gminy, organami egzekucyjnymi i służbami socjalnymi, zwłaszcza w trudnych czasach. Zdaniem Wilhelmssona, społeczeństwo i firmy ponoszą koszty eksmisji, co przyczynia się do zwiększenia nierówności, dlatego konieczne jest, aby więcej podmiotów miało jasno określoną strategię działania prewencyjnego.