Jako dni pobytu w Szwecji liczy się tylko dni robocze, a nie dni wolne od pracy, takie jak weekendy, w okresie 12 miesięcy. Część dnia musi być również wzięta pod uwagę, co oznacza, że zarówno dzień przyjazdu, jak i wyjazdu powinien być wliczony w okres pobytu.
Przed zastosowaniem reguły 183-dniowej w SINK, należy najpierw ustalić, czy pracownik nie mieszka na stałe w Szwecji. Następnie należy zdecydować, czy pobyt przekracza 183 dni.
Od 1 stycznia 2021 r. zasada 183-dni nie może być już stosowana w przypadku sytuacji najmu podczas pracy tymczasowej w Szwecji. Nowelizacja wprowadza zmianę podejścia do tego, kto jest pracodawcą w sytuacji najmu. Zmiana oznacza, że w przypadku sytuacji najmu klient w Szwecji jest uważany za pracodawcę finansowego.
Jednak niektóre prace krótkoterminowe wykonywane w Szwecji, które wykonywane są przez maksymalnie 15 kolejnych dni roboczych, nie są postrzegane jako zatrudnienie, o ile całkowita praca w Szwecji nie przekracza 45 dni w roku kalendarzowym. Przy obliczaniu liczby dni uwzględnia się tylko dni robocze, co oznacza, że święta czy weekendy spędzone w Szwecji nie są wliczane.
Na tym polega różnica w stosunku do obliczania dni zgodnie z zasadą 183-dniową, która bierze pod uwagę wszystkie dni pobytu w Szwecji.
Kto jest pracodawcą ekonomicznym?
Według nowego przepisu przerwa w pobycie w Szwecji ma znaczenie, tylko wtedy, gdy praca jest wykonywana za granicą w czasie tej przerwy.
Praca w Szwecji, która jest wykonywana przez ponad 15 kolejnych dni roboczych, przekracza 15-dniowy limit, nawet jeśli prace wykonywane przekroczą przełom roku np. od 14 grudnia do 10 stycznia jest 16 dni roboczych. W przypadku przekroczenia limitu 15 dni należy ocenić, czy pracę w Szwecji należy postrzegać jako zatrudnianie pracowników.
W przypadku przekroczenia limitu 45 dni należy ustalić, czy kontynuowana praca jest postrzegana jako zatrudnienie pracownika, czyli dotyczy to tylko tych dni, które przekraczają limit 45 dni.
Jednakże prace przekraczające 15-dniowy limit nie są uwzględniane w ocenie limitu 45 dni.
Przykład: 15-dniowy limit
Jan, który podlega ograniczonej odpowiedzialności podatkowej w Szwecji i jest zatrudniony przez polską firmę bez stałego zakładu w Szwecji, przyjeżdża do Szwecji do pracy. Pracuje od poniedziałku do piątku przez trzy tygodnie. W sobotę i niedzielę nie pracuje. Następnie wraca do Polski na weekend i po weekendzie znowu pracuje w Szwecji od poniedziałku do piątku.
Jan pracował 20 dni i przekroczył 15/dniowy limit pracy w Szwecji i dlatego należy dokonać oceny, czy jego prace należy postrzegać jako pracownika najemnego. Jeśli natomiast Jan wykonuje pracę w swoim kraju w weekend między tygodniami 3 i 4, będzie to postrzegane jako dwa różne miejsca pracy po 15 i 5 dni każdy, czyli nie Jan w tym przypadku nie przekroczył 15 dniowego limitu.
Jaki podatek najlepiej wybrać dla pracowników najemnych w Szwecji?
Przykład: 45-dniowy limit
Anna, która podlega ograniczonej odpowiedzialności podatkowej i jest zatrudniona przez zagraniczną firmę bez stałego zakładu w Szwecji, pracuje w Szwecji po dziewięć dni, sześć razy w roku kalendarzowym. Przez pierwsze pięć razy po dziewięć dni nie przekracza zarówno 15 dniowego limitu jak i 45 dniowego limitu
(9 dni x 5=45 dni). Przy szóstym razie Anna przekroczy limit 45 dni. W związku z tym szósta praca powinien być oceniano pod kątem tej pracy najemnej (ale nie w przypadku pierwszych pięciu miejsc pracy).
Gdyby Anna zamiast tego pracowała 20 dni na początku roku, przekroczyłaby wtedy limit 15 dni i należałoby wtedy sprawdzić czy jest to praca najemna. Jednakże pozostałe pięć razy (9 x 5) jest objętych zwolnieniem z podatku, ponieważ każda taka praca nie przekracza 15 dni i wszystkie razem nie przekraczają 45 dni.
Zmiany w nowym prawie prawie dla pracowników najemnych w Szwecji weszły w życie 1 stycznia 2021 roku.
Autor : Renata Urbanska
księgowa i doradca podatkowy w Prestanda Företagsservice AB
tel. 0760 194 871
prestanda.info@gmail.com
www.prestanda.eu
