Nowe prawo podatkowe dla pracowników najemnych w Szwecji od 1 stycznia 2021

Szwedzki rząd zdecydował, że termin “pracodawca ekonomiczny” powinien zostać wprowadzony przy opodatkowaniu pracowników najemnych, którzy tymczasowo pracują w Szwecji i którzy są częścią działalności gospodarczej tutaj, czyli w przypadku tzw. zatrudnienia tymczasowego.

Zasada 183-dniowa

Zgodnie z tak zwaną zasadą 183-dniową, zagraniczni pracownicy zatrudnieni w pracy tymczasowej nie muszą płacić podatku w Szwecji, jeżeli spełnione są m.in. następujące warunki:

pobyt w Szwecji wynosi maksymalnie 183 dni w okresie 12 miesięcy;

Personel tymczasowy jest wykluczony

Na początku listopada 2020 rząd szwedzki przyjął ostateczny wniosek, który oznacza, że zasada 183-dniowa nie może być stosowana do zatrudniania pracowników.

Oznacza to, że zagraniczni pracownicy muszą zapłacić podatek w Szwecji, jeśli praca jest wykonywana dla klienta w Szwecji i “pod jego kontrolą i zarządzaniem”.

Decydującym czynnikiem dla opodatkowania będzie zatem to, dla kogo praca została wykonywana (pracodawca ekonomiczny, zob. poniżej), a nie kto wypłaca wynagrodzenie tzw. formalny pracodawca.

Odpowiedzialność formalnego pracodawcy

Oznacza to również, że zagraniczni pracodawcy (formalny pracodawca) powinni podlegać tym samym zasadom co szwedzkie w zakresie odliczeń podatkowych, rejestracji, podatku F i obowiązków w zakresie danych.

Należy pamiętać, że to nie pracodawca ekonomiczny jest za to odpowiedzialny.

Nowy przepis nie dotyczy pracy krótkoterminowej -15/45

Nowe przepisy nie mają zastosowania w przypadku zatrudniania pracowników do pracy wykonywanej maksymalnie przez 15 kolejnych dni w Szwecji lub w przypadku, gdy praca w Szwecji nie przekracza łącznie 45 dni w roku kalendarzowym. W takich przypadkach zasada 183-dniowa pozostaje w mocy.

Kto jest pracodawcą ekonomicznym?

W celu dokonania oceny, czy zatrudnienie lub praca jest związana w imieniu pracodawcy, należy przeprowadzić ocenę tego, kto jest “pracodawcą ekonomicznym”. Przy ocenie, kto jest pracodawcą ekonomicznym, ważne są następujące czynniki:

1. Kto jest upoważniony do poinstruowania pracownika o sposobie, w jaki praca ma być wykonywana.

2. Kto usuwa i kontroluje i jest odpowiedzialny za miejsce, w którym wykonywana jest praca.

3. Czy wynagrodzenie pracownika jest fakturowane bezpośrednio od formalnego pracodawcy do przedsiębiorstwa, w którym praca jest wykonywana lub nie.

4. Kto udostępnia pracownikowi narzędzia i materiały robocze.

5. Kto określa liczbę pracowników i kwalifikacje, które mają być uzyskane przez pracowników.

6. Kto ma prawo wybrać pracowników, którzy mają wykonywać pracę i rozwiązać umowę o pracę zawartą z pracownikiem;

7. Kto ma prawo do nałożenia sankcji dyscyplinarnych dotyczących pracy pracownika.

8. Kto decyduje o urlopie i harmonogramie pracy pracownika.

Podatek 25 lub 30 procent

Opodatkowanie będzie traktowane zgodnie z ustawą o specjalnym podatku dochodowym (SINK) lub ustawą o podatku dochodowym (IL) w taki sam sposób, jak w przypadku pracowników zagranicznych zatrudnionych bezpośrednio przez szwedzkiego pracodawcę. Nawet jeśli pracodawcą ekonomicznym jest Szwedzki, to zagraniczny (formalny) pracodawca jest odpowiedzialny za odliczenia podatkowe, rejestrację, podatek F i odpowiedzialność za dane.

Ulgi podatkowe za pracę w Szwecji

Zobowiązanie zagranicznych płatników (formalnych pracodawców) do dokonywania odliczeń podatkowych ma zastosowanie wyłącznie do pensji za pracę wykonana w Szwecji. Ulgi podatkowe nie dotyczą delegacji, kosztów podroży i mieszkania w Szwecji zapłaconych przez formalnego pracodawcę.

Jeżeli pracownik nie ma decyzji w sprawie SINK (25% podatku), podatek wynosi 30% od pensji brutto.