W Szwecji, liczba bezdomnych, szacowana na dziesiątki tysięcy, rośnie w obliczu trudnej sytuacji ekonomicznej. Armia Zbawienia zauważa wzrost liczby emerytów, którzy nie stać na mieszkanie, a jednocześnie niechętnie korzystają z pomocy socjalnej.
Tymczasem w Finlandii, sytuacja bezdomności uległa poprawie od lat 80., kiedy szacowano, że bezdomnych było prawie 20 000 osób. Juha Kaakinen, były dyrektor generalny Y Foundation, wskazuje, że wcześniej schroniska były głównym rozwiązaniem problemu. Jednak od 2008 roku Finlandia przyjęła nową strategię wobec bezdomności, skupiając się na zapewnieniu stałych mieszkań, zamiast traktować je jako ostateczny cel.
W Finlandii, Juha Kaakinen, były dyrektor Y Foundation, opisuje fińską adaptację amerykańskiego modelu “najpierw mieszkanie”. Ten model traktuje zapewnienie mieszkania jako pierwszy krok i warunek wstępny do rozwiązania innych problemów życiowych osób bezdomnych. Kluczowe jest oferowanie trwałych rozwiązań mieszkaniowych bez warunków wstępnych, jak abstynencja od narkotyków.
Od 2008 roku, w ramach tej strategii, Finlandia przekształciła swoje schroniska i tymczasowe miejsca zakwaterowania w stałe mieszkania. Ministerstwo Środowiska opisuje tę zmianę jako “przełom”, który zapobiega długotrwałej bezdomności. W latach 2008-2015 liczba osób bezdomnych zmniejszyła się o 35%.
Kaakinen podkreśla, że od 2008 roku w Finlandii panuje szeroki konsensus polityczny w kwestii zwalczania bezdomności, niezależnie od zmieniających się rządów. Wszystkie rządy kontynuowały wysiłki na rzecz zakończenia bezdomności, co świadczy o jedności politycznej w tej sprawie.
W Finlandii wskaźnik bezdomności stale maleje od kilkunastu lat, a od 2008 roku spadł o ponad połowę. W 2022 roku, według danych fińskiego urzędu ARA, liczba osób bezdomnych wyniosła 3 686, co oznacza 7% spadek w stosunku do poprzedniego roku. Większość, około 70%, tymczasowo mieszkała z rodziną lub przyjaciółmi.
Tymczasem Szwecja pozostaje w tyle za sąsiadami takimi jak Norwegia, Dania i Finlandia. Marcus Knutagård, profesor pracy socjalnej na Uniwersytecie w Lund, zauważa, że w Finlandii skuteczne są działania na wszystkich poziomach administracji – od państwa, przez regiony, po gminy – skoncentrowane na mieszkalnictwie. Finlandia, budując tysiące domów, w tym z tańszymi czynszami, znacząco zmniejszyła bezdomność.
Knutagård podkreśla, że Szwecja nie skupiła się na potrzebach mieszkaniowych osób najbardziej potrzebujących. Mimo pewnego wzrostu w budownictwie mieszkaniowym, tworzone są mieszkania, które nie odpowiadają potrzebom osób o niskich dochodach, przez co problem bezdomności pozostaje nierozwiązany.
Szwecja, rozpoczynając od zeszłego roku, wdrożyła krajową strategię walki z bezdomnością, mającą na celu nie tylko zmniejszenie liczby osób bezdomnych, ale również zapobieganie bezdomności. Z kolei Finlandia postawiła sobie bardziej ambitny cel: całkowite wyeliminowanie bezdomności do 2027 roku.
Juha Kaakinen, ekspert w dziedzinie bezdomności, uważa, że postawienie konkretnego celu jest kluczowe w eliminacji bezdomności. Podkreśla, że dążenie jedynie do ograniczenia bezdomności prowadzi do dylematów dotyczących tego, kto otrzyma mieszkanie, a kto pozostanie bezdomny. Według Kaakinena, jasno określony cel, jakim jest całkowite wyeliminowanie bezdomności, jest jedynym skutecznym podejściem do rozwiązania tego problemu.
- Restauracje w Szwecji walczą z wzrostem kosztów i liczbą bankructw
- Słaba korona szwedzka nie stanowi impulsu dla firm eksportowych
- Podejrzany przedmiot znaleziony w Barkarby – Zneutralizowany przez saperów
- Ekstremalne zimno i obfite opady śniegu w Helsinkach
- Niespójność polityki podatkowej szwedzkiego rządu: Obiecane obniżki podatków
