Dromskåran – najbardziej spektakularny kanion w Jämtland

Dromskåran w Jämtland to jedno z najbardziej charakterystycznych miejsc w szwedzkich górach Bydalsfjällen. Ten kanion lodowcowy o kształcie siodła wcina się głęboko w zbocza góry Drommen i od lat przyciąga turystów, którzy szukają dzikiego, surowego krajobrazu, ale jednocześnie łatwo dostępnej górskiej wędrówki. Szlak prowadzący przez Dromskåran jest miejscami stromy i kamienisty, lecz nagrodą są imponujące widoki na Oviksfjällen oraz dolinę Bastudalen, szczególnie efektowne jesienią, gdy zbocza płoną złotymi i czerwonymi barwami.

Według informacji szwedzkich władz ochrony przyrody, Dromskåran jest najbardziej rozpoznawalną formacją geologiczną rezerwatu Bastudalen w Oviksfjällen. Kanion ma około 800–1000 metrów długości, około 150 metrów szerokości i od 50 do około 70 metrów głębokości. Powstał pod koniec ostatniej epoki lodowcowej, gdy topniejące lody skierowały potężne wody roztopowe w wąskie koryto, które przez tysiące lat wyżłobiło skały.

Gdzie leży Dromskåran i jak tam dojechać?

Dromskåran znajduje się w Oviksfjällen, części górskiego obszaru w Jämtland, na terenie rezerwatu przyrody Bastudalen w gminie Åre. Najłatwiej dotrzeć tu samochodem, kierując się do dolin Bydalen lub Höglekardalen, które stanowią naturalne bramy do Bydalsfjällen. Z okolic miejscowości Åre dojazd zajmuje mniej więcej godzinę, co sprawia, że Dromskåran jest wygodnym celem jednodniowej wycieczki.

Dla wielu osób Dromskåran jest ciekawą alternatywą dla bardziej znanych szlaków wokół Åre – ruch turystyczny jest tu mniejszy, a krajobraz w niczym nie ustępuje popularnym regionom fjällowym w Szwecji.

Wyświetl ten post na Instagramie

Post udostępniony przez Bydalsfjällen (@bydalsfjallen)

Dwie główne trasy dojściowe do Dromskåran

Według opisów lokalnych przewodników wynika, że do Dromskåran można dojść na dwa główne sposoby – od strony stoków narciarskich w Bydalen oraz z osady Höglekardalen.

Opcja 1: od wyciągu Dromliften w Bydalen

Pierwsza, bardzo popularna trasa zaczyna się przy dolnej stacji wyciągu narciarskiego Dromliften w Bydalen.

Po zaparkowaniu samochodu przy Dromliften:

• wyruszasz ścieżką biegnącą w górę po prawej stronie stoku Drombacken,
• podchodzisz do górnej stacji wyciągu,
• dalej podążasz oznakowanym szlakiem prowadzącym w kierunku rezerwatu Bastudalen.

Z tego odcinka rozciągają się szerokie widoki na dolinę i okoliczne wzniesienia. Po wyjściu na bardziej płaski teren widać wyraźnie zarys kanionu – Dromskåran leży poniżej, po lewej stronie, a wytyczona ścieżka prowadzi dalej w stronę szczytu Drommen.

Opcja 2: z Höglekardalen przez las

Druga możliwość to rozpoczęcie wędrówki w osadzie Höglekardalen, w okolicy lokalnej elektrociepłowni. Droga dojazdowa kończy się na niewielkim parkingu, a szlak startuje zaraz za zabudowaniami.

Ten wariant:

• wiedzie początkowo przez gęsty las,
• bywa mokry, miejscami podmokły,
• szybko zaczyna piąć się stromo w górę, w kierunku ujścia Dromskåran.

To właśnie tę trasę wybiera część doświadczonych wędrowców, którzy lubią poczucie „wejścia” w kanion od dołu. Las stopniowo ustępuje miejsca coraz surowszemu krajobrazowi, a na trasie pojawiają się kamienie, skały i widoki na Bastudalen.

Jak wygląda wędrówka przez Dromskåran?

Wędrówka Dromskåran w Bydalsfjällen ma charakter pętli, którą można przejść w różnej kolejności. Część osób zaczyna od szczytu Drommen i schodzi kanionem w dół, inni – jak opisano w tekście źródłowym – wchodzą najpierw przez Dromskåran, a dopiero później kierują się ku otwartym płaskowyżom fjällowym.

Cała trasa ma w zależności od wariantu około 5–7 kilometrów i zajmuje przeciętnie 3–4 godziny marszu, z przerwami na zdjęcia i odpoczynek.

Wyświetl ten post na Instagramie

Post udostępniony przez @henrichenric

Szlak przez kanion – stromo, kamieniście i widowiskowo

Wejście w Dromskåran robi silne wrażenie. Ścieżka prowadzi dnem kanionu lub jego bocznym skrajem, miejscami stromo w górę i w dół. Podłoże jest kamieniste, z luźnymi blokami i odłamkami skalnymi, po których trzeba stąpać uważnie.

W niektórych miejscach pojawiają się odcinki z liną asekuracyjną, która ułatwia wejście po stromym zboczu. Dla osób, które nie czują się pewnie w trudniejszym terenie, szlak może być wymagający, ale wielu szwedzkich blogerów opisuje go jako „umiarkowanie trudny” i dostępny dla rodzin z dziećmi przyzwyczajonymi do chodzenia po górach.

Autorzy relacji często podkreślają, że masywne ściany kanionu, zwłaszcza oglądane od środka, dają poczucie podróży w czasie – wprost do epoki lodowcowej. To, co dziś jest jedynie wąskim, suchym żlebem, kiedyś było potężną rzeką niosącą masy wody i osadów.

Wyjście na płaskowyż i widoki na Bydalsfjällen

Po opuszczeniu kanionu krajobraz otwiera się gwałtownie. Przed oczami pojawiają się rozległe, płaskie i łagodnie pofalowane szczyty Bydalsfjällen, porośnięte lasem i niską roślinnością tundrową. To świetne miejsce, aby kontynuować wędrówkę w kierunku Drommen lub po prostu rozsiąść się na skałach i patrzeć na góry.

Jesienią w Oviksfjällen dominują intensywne barwy – żółcienie brzóz, czerwienie borówki brusznicy i głęboka zieleń świerków. W relacjach turystów właśnie jesienne kolory w Dolinie Bastudalen są często opisywane jako jedne z najpiękniejszych w całym Jämtland.

Szczyt Drommen – 1140 m n.p.m. i panoramiczne widoki

Wędrówka na szczyt Drommen to naturalne przedłużenie wyprawy do Dromskåran. Wierzchołek ma 1140 metrów wysokości i wznosi się bezpośrednio nad rezerwatem Bastudalen.

Podejście na Drommen

Od górnego końca kanionu do szczytu Drommen jest około 1,5 kilometra marszu. Szlak jest dość stromy, szczególnie tuż za granicą lasu, ale potem teren stopniowo się wyrównuje. Zależnie od pogody podejście może być odczuwalne – zwłaszcza gdy wieje wiatr, co w górach Jämtland jest częstym zjawiskiem.

Gdy na horyzoncie pojawia się kopiec kamieni oznaczający szczyt, zmęczenie zazwyczaj ustępuje poczuciu satysfakcji. Z Drommen rozpościera się widok we wszystkich kierunkach: na Oviksfjällen, doliny Bydalen i Höglekardalen oraz dalsze pasma górskie Jämtlandu.

Powrót przez Bastudalen i grzbiet kanionu

Po zdobyciu szczytu wytyczona ścieżka prowadzi w dół, szeroką pętlą wokół Drommen. Turyści opisują ten fragment jako wyjątkowo malowniczy: otwarte przestrzenie, łagodnie opadające zbocza i poczucie, że zabudowania są blisko, mimo wyraźnie „górskiego” charakteru terenu.

Część osób wybiera wariant, w którym droga powrotna wiedzie górną krawędzią Dromskåran. Stamtąd doskonale widać kształt kanionu oraz dolinę po przeciwnej stronie. Przy dobrej pogodzie to idealne miejsce na przerwę na kawę – choć wielu wędrowców radzi, by zachować odpowiedni dystans od krawędzi ścian skalnych.

Dromskåran a geologia Oviksfjällen

Dromskåran jest klasycznym przykładem tzw. isälvskanjon – kanionu erozyjnego wyciętego przez rzekę lodowcową. Szwedzkie źródła określają go jako „sadelskåra”, czyli formację przypominającą siodło: długa, głęboka szczelina o stosunkowo łagodnych wejściach i stromych, wysokich ścianach.

Oviksfjällen, w których leży rezerwat Bastudalen, uchodzą za jedno z bardziej dzikich, a jednocześnie dostępnych pasm górskich Jämtlandu. Mimo bliskości ośrodków narciarskich teren zachowuje charakter górskiej dziczy – z licznymi wąwozami, stromymi świerkowymi stokami i otwartymi płaskowyżami powyżej górnej granicy lasu.

Moim zdaniem właśnie połączenie stosunkowo krótkiej trasy, łatwego dojazdu i spektakularnej formacji geologicznej sprawia, że Dromskåran jest jednym z najbardziej „wdzięcznych” szlaków dla osób, które chcą poczuć klimat szwedzkich gór, ale nie planują wielodniowych trekkingów.

Poziom trudności, bezpieczeństwo i sezon na wędrówkę

Stopień trudności szlaku

Większość źródeł ocenia trasę na poziom „średnio trudny” lub „trudny” – głównie ze względu na strome podejścia oraz kamieniste podłoże. Przykładowo, opisana pętla Bastudalen – Drommen ma około 6 kilometrów długości, 519 metrów przewyższenia i według serwisów outdoorowych uznawana jest za wymagającą.

W praktyce:

• początkowe odcinki w lesie bywają mokre i śliskie,
• w kanionie trzeba liczyć się z luźnymi kamieniami,
• miejscami używa się rąk i liny do wsparcia przy podejściu.

Osoby przyzwyczajone do górskich wędrówek zazwyczaj oceniają trasę jako „dobry trening, ale bez technicznych trudności”. Dla mniej doświadczonych turystów i rodzin z dziećmi wyzwaniem może być ekspozycja i długość podejść.

Ryzyko osuwisk i spadających kamieni

W Dromskåran istnieje realne ryzyko spadających skał. Część szlaków prowadzących dnem kanionu jest oznaczona znakami ostrzegawczymi, a lokalne władze przyrodnicze zwracają uwagę, że wejście do środka odbywa się na własną odpowiedzialność.

Z tego powodu:

• lepiej unikać przejścia kanionem tuż po intensywnych opadach deszczu,
• wczesną wiosną warto sprawdzić aktualne komunikaty,
• wielu przewodników sugeruje, że najbezpieczniejszym sposobem podziwiania Dromskåran jest obserwacja z krawędzi lub pobliskich punktów widokowych.

Moim zdaniem ostrożność jest tu kluczowa – Dromskåran kusi możliwością „wejścia w środek” formacji, ale to właśnie w takim terenie drobne poślizgnięcie lub osuwisko może mieć poważne skutki.

Najlepsza pora roku na wędrówkę

Sezon na wędrówki w Dromskåran trwa zwykle od późnej wiosny do jesieni.

• Latem szlaki są najłatwiejsze technicznie, a dzień jest długi.
• Jesienią góry Bydalsfjällen zachwycają kolorami, a brak komarów i chłodniejsze powietrze sprawiają, że marsz jest przyjemniejszy.
• Zimą teren zamienia się w rejon narciarski – trasy piesze mogą być zasypane śniegiem, a Dromskåran w praktyce pozostaje poza zasięgiem przeciętnego turysty.

Wyświetl ten post na Instagramie

Post udostępniony przez Filip Ljungström (@jamtlandsallatoppar)

Co zabrać na szlak Dromskåran?

Choć wędrówka Dromskåran nie jest bardzo długa, warto potraktować ją jak pełnoprawną górską wycieczkę.

Z praktycznych wskazówek, które pojawiają się w relacjach:

• solidne buty trekkingowe z dobrą przyczepnością,
• odzież warstwowa – wiatr na otwartych zboczach Drommen potrafi szybko wychłodzić,
• woda i przekąski – szczególnie jeśli zaczynasz od stoku narciarskiego, gdzie nie ma naturalnych źródeł po drodze,
• mapa lub aplikacja – wielu wędrowców korzysta z darmowych map Lantmäteriet (np. Min Karta) lub aplikacji Fjällkartan, które ułatwiają poruszanie się po sieci szlaków.

W lesie poniżej kanionu często płyną potoki, w których można uzupełnić wodę. Na otwartych odcinkach powyżej linii lasu dostęp do wody bywa ograniczony, więc lepiej mieć zapas w plecaku.

Dromskåran – dlaczego warto wpisać ten szlak na listę?

Dromskåran w Jämtland łączy w sobie cechy, które rzadko występują razem:

• wyrazistą, unikalną formację geologiczną,
• stosunkowo krótki, ale intensywny szlak,
• łatwy dojazd z jednego z najpopularniejszych regionów turystycznych Szwecji – Åre,
• możliwość połączenia wycieczki z wejściem na szczyt Drommen i dalszymi wędrówkami po Oviksfjällen.

W ocenie wielu szwedzkich blogerów to jedna z najbardziej efektownych jednodniowych tras w Jämtland, idealna dla osób, które chcą doświadczyć prawdziwych gór, ale nie planują kilkudniowego trekkingu z ciężkim plecakiem.