Midsommar kojarzy się z seksualnością, płodnością i dziką przyrodą. To święto, które celebrowane jest w taki sposób, że możemy pozwolić sobie na oddanie mu hołdu. Ludzie nie tylko zależą od natury, ale sami są jej częścią, wywodzą się z dzikiego lasu – pisze profesor religii David Thurfjell dla dziennika Dagens Nyheter.
Późnym latem, podczas nocnych obchodów Midsommar, unosi się wyjątkowa atmosfera. Ludzie kontynuują rozmowy i napełniają kieliszki, nawet gdy robi się już późno. Czujemy, że nadszedł wyjątkowy stan. W tej nocy, myślimy sobie, nie musimy spać, nie musimy podlegać obowiązkom i konsekwencjom. W tej nocy zasady są inne niż zwykle.
“Sentymentalnie wspominam czasy, gdy moja inspiracja była tak silna, że nigdy nie kładłem się spać. To były noce, gdy ktoś wpadał na pomysł, by popływać po ciemku, biegać nad jeziorem i skakać do wody, a potem iść dalej z rozpiętą koszulą i piaskiem w skarpetkach. Poranki spędzone na siedzeniu na leśnym wzgórzu i paleniu papierosów, gdy słońce powoli wschodziło na niebie. Nie ma wielu racjonalnych argumentów przemawiających za działaniem w takie noce, ale te doświadczenia należą do moich najpiękniejszych wspomnień, chwil, w których czułem się najbardziej żywy, najwolniejszy.” wspomina profesor religii David Thurfjell.
Dla wielu osób Midsommar jest świętem, które kojarzy się z tego rodzaju celebracją. W chrześcijaństwie zawsze było ono powiązane z Janem Chrzcicielem, który według Biblii urodził się sześć miesięcy przed Jezusem, czyli 25 czerwca. Sąsiednie kraje nordyckie również odnoszą się do tego dnia w sposób, który wyraźnie wskazuje na ten związek: Sankt Hans w Norwegii i Danii, Juhannus w Finlandii, Jónsmessa w Islandii i Jaanipäev w Estonii.
Jednak przez długi czas istniało przekonanie, że święto Midsommar nie jest przede wszystkim świętem chrześcijańskim, lecz czymś starszym, związanym z tradycjami i tematami, których Kościół nie był w stanie zaadaptować – związane z seksualnością, płodnością i dziką przyrodą.
Midsommar było okresem, w którym społeczności wiejskie obchodziły rytuały związane z płodnością ziemi, rolnictwem i przyrodą. Był to czas, gdy ludzie zbierali się wokół tzw. maja, czyli paleniska, na którym rozpalano ogień. Wierzono, że płomienie mają moc oczyszczającą i ochronną, chroniącą przed złymi duchami i zapewniającą urodzajne plony.
Ważnym elementem święta Midsommar były tańce i zabawy, które odbywały się wokół maja. Ludzie tańczyli w kółku, trzymając się za ręce i śpiewając tradycyjne pieśni. Często w tym czasie organizowano również zawody sportowe, takie jak skoki przez ognisko czy wyścigi. Wszystko to miało na celu wprowadzenie radości, wspólnoty i integracji społeczności wiejskich.
Wierzono, że w noc Midsommar niebo jest pełne magii, a granica między światem ludzi a światem duchów staje się cieńsza. Było to również czas, gdy młode kobiety zbierały dziewięć rodzajów kwiatów i układały je pod poduszką, aby zobaczyć w swoich snach przyszłego ukochanego. Było to silnie zakorzenione w wierzeniach ludowych praktyki związane z magią miłości i romantyzmem.
Współcześnie Midsommar jest nadal obchodzone w Szwecji i wielu innych krajach skandynawskich. Chociaż znaczenie i formy święta mogą się różnić, nadal jest to okazja do celebracji natury, wspólnych spotkań, tańców i radosnych tradycji. Dzisiaj wiele osób wykorzystuje ten czas, aby spędzić go na łonie przyrody, ciesząc się długimi dniami i przyjemnym letnim klimatem.
Midsommar to święto, które łączy przeszłość z teraźniejszością, tradycję z nowoczesnością. Stanowi ono ważną część kultury i tożsamości skandynawskiej, przypominając nam o bliskości człowieka z naturą oraz o znaczeniu wspólnoty i radości dzielenia się z innymi.