Ubóstwo w Szwecji
Niektórzy uważają, że ubóstwo na terenie Szwecji to mit. I choć nie do końca jest to prawdą, trzeba przyznać, że kraj ten wykazuje się progresywnością i roztropnością, a obywatelom stara się zapewnić możliwie najlepsze warunki do życia. Poznajcie dziesięć faktów na temat ubóstwa w Szwecji.
Choć wskaźniki procentowe są relatywnie niskie, ubóstwo jak najbardziej w Szwecji występuje.
Pomimo podjętej pracy, 7% Szwedów zagrożonych jest ubóstwem. Osoby o dochodzie rozporządzalnym, który jest tak niski, że świadczy o biedzie, to bardzo często samotni rodzice lub po prostu młodzi ludzie na życiowym starcie.
Czy temat ubóstwa zamiata się pod dywan?
Niektórzy mogliby odpowiedzieć, że tak – w końcu o Szwecji nie mówi się na ogół w kontekście biedy, jest to kraj wysoko rozwinięty na gruncie gospodarki i przemysłu. Faktem jest, że ubóstwo na terenie Szwecji, w ujęciu procentowym, nie przedstawia się tak dramatycznie, jak w wielu innych państwach.
Warunki, które w danym miejscu uznamy za ekstremalną biedę, w innym kraju mogą być rozpatrywane inaczej. Tak samo jednak w Szwecji – jak i w innych rejonach – osoby o najniższym standardzie życia traktowane są gorzej: mają bardzo ograniczony dostęp do edukacji czy opieki zdrowotnej. Skazywanie ludzi na życie w ubóstwie narusza więc podstawowe prawa człowieka.
Wpływ na życie osób skrajnie ubogich mają ceny i dostępność mieszkań.
Szwecja uchodzi za państwo bezpieczeństwa socjalnego – dążące do rozwiązywania podstawowych problemów społeczeństwa. System mieszkaniowy funkcjonuje jednak według zgoła odmiennych zasad. Być może właśnie ze względu na niski wskaźnik ubóstwa, Szwedzi – inaczej niż np. Amerykanie – nie wprowadzają na rynek zbyt wielu mieszkań przeznaczonych dla osób o niskim/przeciętnym dochodzie.
W Szwecji, aby otrzymać należyte mieszkanie, trzeba okazać odpowiednie referencje, dowieść, że posiada się stałą pracę i wysoki dochód rozporządzalny. Niektórzy mówią wręcz o kryzysie mieszkaniowym, z jakim borykają się Szwedzi.
Szwedzki system opieki społecznej to sposób na kontrolę ubóstwa oraz zagrożeń ekonomicznych.
Szwedzki rząd zapewnia swoim obywatelom gwarantowany poziom dochodu, bezpłatną edukację, bezpłatną opiekę nad dziećmi i uniwersalny dostęp do opieki zdrowotnej. W tak dobrych do życia warunkach mieszkańcy kraju zwiększają swoją produktywność i wykształcają w sobie odpowiednią siłę roboczą.
Istnieją też negatywne aspekty systemu opieki społecznej: jednym z nich są zwiększone podatki.
Szwedzi objęci są gminnym i państwowym podatkiem dochodowym. Podatek VAT od towarów i usług wynosi 25%. Mieszkańcy kraju wierzą, że system opieki społecznej wymaga systematycznej aktualizacji – tylko dzięki niej będzie bowiem mógł odpowiadać potrzebom obywateli.
Szwedzkie programy pomocowe są bardzo zaangażowane w walkę z ubóstwem.
W ciągu ostatnich lat na terenie Szwecji wprowadzono w życie wiele programów pomocowych, mających zwalczać nierówne traktowanie konkretnych środowisk. Tematem rozmów była m.in. dyskryminacja ze względu na płeć – także w kontekście ubóstwa. W ustawach równościowych coraz częściej pojawiał się problem kobiet borykających się z ekstremalną biedą, ich edukacji, dostępu do opieki zdrowotnej.
Zwrócono uwagę, że funduszem zdrowotnym objęci powinni być wszyscy; że stan zdrowia i poczucie autonomii wpływają nie tylko na jednostki, ale też – w szerszym zrozumieniu – na gospodarkę i społeczeństwo w ogóle.
Powszechny dostęp do opieki zdrowotnej ma pozytywne skutki na społeczeństwo: obniża bowiem poziom ubóstwa.
Dowiedziono, że osoby mające dostęp do przystępnej cenowo i skutecznej opieki lekarskiej, obniżają poziom ubóstwa w społeczeństwie. Na terenie Szwecji każdy człowiek ma prawo korzystać ze wsparcia lekarzy: mowa tu nie tylko o opiece uogólnionej, ale też psychologicznej (której często potrzebują osoby ubogie).
Kolejne narzędzie do walki z ubóstwem?
System edukacji, który nie uwzględnia takich kwestii, jak płeć czy status społeczno-ekonomiczny.
Dostęp do edukacji – a właściwie jego brak – często uznawany jest za główny współczynnik wpływający na niski status społeczny. Jest tak w krajach dookoła świata – w Szwecji również. System darmowej edukacji dla wszystkich osób niepełnoletnich przyniósłby wiele korzyści – nie tylko ludziom, ale też szwedzkiej ekonomii. Wpłynęłoby to także na poprawę rynku pracy.
Edukacja, opieka zdrowotna i społeczna
to trzy najprostsze narzędzia, za sprawą których spada wskaźnik ubóstwa.
Procent dzieci uczęszczających do szkół zwiększa się konsekwentnie od 2006 roku. Na początku 2018 bezrobocie w Szwecji osiągnęło natomiast najniższy poziom od dziesięciu lat. Szwedzki rząd reprezentowany jest przez rekordową – w skali światowej – liczbę kobiet.
Dość optymistycznie przedstawiają się też rachunki procentowe, jeśli chodzi o stopień ubóstwa. Liczba osób pracujących, a jednocześnie żyjących poniżej określonego standardu jest w Szwecji o 3% niższa od średniej krajów UE. Łagodzenie ubóstwa na terenie Szwecji to efekt prostych, ale efektywnych działań ogniskujących się wokół opieki zdrowotnej, społecznej oraz edukacji.
W kwestii eliminowania ubóstwa Szwecja wykazuje coraz większy potencjał.
W walce z ubóstwem Szwecja jest krajem modelowym – niemal wzorem do naśladowania. To kraj progresywny, skupiony na dobrobycie swoich obywateli. Opieka społeczna ma dla rządu szwedzkiego niebagatelne znaczenie, przekłada się bowiem na zdrowe funkcjonowanie populacji.
