Ciepła, spokojna i bezwietrzna pogoda w ciągu ostatniego tygodnia sprzyjała rozwojowi sinic, powszechnie znanych jako zakwity glonów. SMHI obserwuje obecnie powierzchniowe nagromadzenie sinic od południowo-wschodniego do północnego Bałtyku i aż do Zatoki Fińskiej.
“Rozprzestrzenienie w tym roku nie jest większe niż w ubiegłym roku, ale zasadniczo można się spodziewać w tygodniu poprzedzającym środek lata”, powiedział Jörgen Öberg, oceanograf w SMHI. Ogólnie rzecz biorąc, sinice w Morzu Bałtyckim występują głównie w okresie od połowy lata do początku sierpnia.
“Wyglądają jak maleńkie słomki cienkie jak sierść kota. Gdy jest spokojnie, stają się widoczne na powierzchni wody. Kiedy wieje wiatr, są poruszane, mieszane z masą wody i nie są tak widoczne. Nie oznacza to jednak, że znikają” – powiedział oceanograf w wywiadzie dla agencji informacyjnej TT.
Bakterie występują w kilku odmianach i mają różne stopnie toksyczności. “Neurotoksyna występuje w jednym z trzech gatunków występujących sinic” – powiedział Jörgen Öberg. Trudno jest jednak zobaczyć gołym okiem, czy zakwit sinic jest toksyczny, czy nie. Jeśli powierzchnia wody jest pokryta przezroczystą niebiesko-zieloną, zieloną lub żółto-zielonkawą warstwą lub woda jest silnie zmętniona drobnymi nitkami lub małymi niebiesko-zielonymi, iglastymi ziarnami, należy unikać pływania.
Według Jörgena Öberga powodem, dla którego sinice są bardziej powszechne w słonawych wodach Morza Bałtyckiego i nie występują w takim samym stopniu na zachodnim wybrzeżu, jest nie tylko temperatura wody. Szczególne warunki odżywcze Morza Bałtyckiego, z wysokim poziomem fosforu, oznaczają również, że sinice mają korzystną sytuację latem.
“Morze Bałtyckie ma wysoką zawartość fosforanów w stosunku do azotu w wyniku bardziej nawozowego, wydajnego rolnictwa, nieodpowiedniego oczyszczania ścieków.” – dodał Jörgen Öberg.
