Według szwedzkiego ministra ds. rynku pracy i integracji Johana Pehrsona, śmiertelna strzelanina w Farsta i inne niedawne akty przemocy wywołują “wołanie o pomoc ze strony społeczeństwa w strachu”. Czekając na surowsze kary i dochodzenia, liberałowie zamierzają naciskać na zwiększenie środków na zespoły szkół społecznych.
“Chcemy widzieć więcej takich działań, ponieważ wiemy, że szkoły są kluczowym źródłem bezpieczeństwa. Ukończenie szkoły jest szczepionką przeciwko przyciąganiu gangów” – powiedział minister Pehrson.
W tegorocznym budżecie na społeczne zespoły szkolne przeznaczono 75 milionów koron szwedzkich, a w przyszłym roku kwota ta ma wzrosnąć do 250 milionów. Liberałowie zamierzają jednak domagać się więcej w negocjacjach nad przyszłorocznym budżetem.
Rząd pracuje nad “ostrymi represjami”, proponując i wdrażając surowsze kary, tajne podsłuchy, zniesienie tajemnicy między władzami, więzienia dla młodzieży i inne środki mające na celu powstrzymanie strzelanin, morderstw gangów i innych aktów przemocy.
Takie rzeczy wymagają czasu, ale według Pehrsona w szkołach można robić rzeczy, które mogą przynieść rezultaty nawet w krótkim okresie.
“Zawsze wracamy do szkoły, ponieważ jest to program zapobiegania przestępczości. Niewielu członków gangu ma w domu, że tak powiem, czapkę uczniowską” – powiedział Pehrson.
Liberałowie twierdzą, że w tegorocznym budżecie rząd dokona największych inwestycji w szkoły od 30 lat. Jednak minister edukacji Lotta Edholm przyznała, że większość inwestycji pochłania inflacja, a szkoły nie mają w tym roku więcej pieniędzy niż w zeszłym roku.
Johan Pehrson twierdzi, że inflacja musi być zwalczana na szeroką skalę i że gminy również ponoszą odpowiedzialność. Pieniądze na zespoły szkolne muszą być przeznaczone i nie mogą być wykorzystywane do innych celów.
“Możemy naciskać na środki dla szkół, aby oszczędności były mniejsze, ale pieniądze państwowe to mniej niż jedna dziesiąta tego, co trafia do szkół. Chodzi o to, że gminy muszą wziąć na siebie odpowiedzialność w tym trudnym czasie” – mówi, twierdząc, że niektóre gminy wydają się niezdolne do priorytetowego traktowania szkół.