Prawo szariatu ma zostać zastosowane wobec par, które wstąpiły w związek małżeński w Iranie, a następnie osiadły w Szwecji i po jakimś czasie postanowiły się rozwieść. Sąd Najwyższy ma rozpatrzeć sprawę dotyczącą tego, czy w Szwecji mogą być stosowane irańskie przepisy.
W dwóch przypadkach mężowie mogą być zobowiązani do wypłaty dużych pieniędzy swoim byłym żonom w celu pokrycia „mahru” — majątku, który zgodnie z umową irańscy mężowie ofiarowują swoim żonom w momencie zawarcia małżeństwa.
Jedna sprawa dotyczy pary, która zawarła związek małżeński w Iranie w 2006 roku, a następnie osiadła w Szwecji.Sąd okręgowy postanowił, że orzeczenie w danej sprawie powinno zostać wydane zgodnie ze szwedzkim ustawodawstwem, co pozbawiłoby kobietę prawa do należnych jej, w myśl irańskiego prawa, pieniędzy. Sąd apelacyjny postanowił jednak inaczej. W marcu 2015 roku wydał orzeczenie następującej treści:
Teraz Sąd Najwyższy Szwecji ma rozpatrzyć problem, jakie ustawodawstwo — szwedzkie czy irańskie — powinno zostać zastosowane w podobnych przypadkach. Jaki będzie werdykt sądu — trudno przewidzieć. Jeśli jednak będzie on z korzyścią dla irańskiego prawa, pojawia się inny, nie mniej ważny, problem — jak daleko, po ustanowieniu takiego precedensu, może zajść praktyka stosowania cudzych przepisów na terytorium Szwecji?
