W poniedziałek szwedzki minister ds. imigracji Anders Ygeman powiedział gazecie Dagens Nyheter, że dzielnice, w których większość mieszkańców pochodzących z krajów nienordyckich (imigranci z krajów innych niż Dania, Szwecja, Islandia, Finlandia i Norwegia), stanowią problem dla Szwecji. “Myślę, że źle jest mieć obszary, w których większość ma pochodzenie inne niż nordyckie”, powiedział w wywiadzie dla gazety.
Jako punkt wyjścia minister zaproponował 50-procentowy limit koncentracji osób o pochodzeniu imigracyjnym w tak zwanych “obszarach problemowych”. Jako uzasadnienie minister podał konieczność nabycia umiejętności posługiwania się językiem szwedzkim, twierdząc, że w takich rejonach “nauka i rozwój języka [szwedzkiego] są o wiele trudniejsze”.
Jednak, ta szczególna retoryka – uznająca samą obecność skupisk imigrantów za główną przyczynę problemów społecznych na tych obszarach – w istocie podsyca uprzedzenia rasowe, ksenofobię i nietolerancję.
Ten sposób myślenia z kolei grozi zahamowaniem wszelkich możliwości rozsądnego kształtowania polityki, ponieważ uwięzi szwedzkie partie polityczne w cyklu retorycznej rywalizacji skupionej wokół tego, kto będzie twardszy wobec “obszarów problematycznych”.
Gdy rząd szwedzki uzna ten dyskryminacyjny cel za uzasadniony, prawdopodobnie nastąpi realizacja surowych, represyjnych polityk w imię osiągnięcia tego celu. Wyodrębnienie takich obszarów, a następnie wywołanie w mieszkańcach poczucia stygmatyzacji, zagrożenia, bezbronności i niechęci – tylko dlatego, że nie są obywatelami nordyckimi – jest antytezą integracji.
Duńskie “prawo anty-gettowe” ma na celu zmniejszenie liczby osób “niezachodniego pochodzenia” w wyznaczonych “obszarach zagrożonych” do mniej niż 30 procent, poprzez eksmisje, wyższe kary, nadmierną kontrolę. Stosowana retoryka i związana z nią polityka sieje strach, niepewność, nieufność i opór wśród grup, do których jest skierowana, i stanowi naruszenie Europejskiej Konwencji Praw Człowieka i prawa UE w zakresie prawa do niedyskryminacji, równości i odpowiedniego mieszkania, jak również prawa do równości wobec prawa i równego traktowania przed sądami.
