Skellefteå to miejscowość położona na dalekiej północy Szwecji, zaledwie około 200 kilometrów od koła podbiegunowego. Zamieszkiwana przez 33 000 osób jest typowym miastem dla tego obszaru, aż do zeszłego miesiąca, kiedy to otwarto tam Centrum Kultury Sara. Budynek ten jest jednym z najwyższych na świecie budynków z drewna, ma 75 metrów wysokości i góruje nad otaczającym go krajobrazem, można by go nawet określić mianem małego drapacza chmur.
Biorąc pod uwagę fakt, że północna Szwecja jest domem dla rozległych lasów i kwitnącego przemysłu drzewnego, sensownym wydaje się wznoszenie budynków z tego łatwo dostępnego, organicznego i taniego materiału. W zasadzie do niedawna tak właśnie było w Skandynawii, a teraz zaczynamy zauważać trend powrotu do tych architektonicznych korzeni.
W Centrum Kultury Sara, zaprojektowanym przez white arkitekter, mieszczą się sale artystyczne, widowiskowe i konferencyjne, a także hotel.
“Nie zaczęło się od 20-piętrowego budynku w Skellefteå, zaczęło się od strategii, która w zasadzie oznacza, że Skellefteå nie chce tylko przetrwać, ale się rozwijać” – powiedziała szefowa planowania miejskiego Skellefteå Therese Kreisel, cytowana przez ArcticToday.
Najwyższy drewniany budynek mieszkalny
Kreisel powiedziała, że budynek został zbudowany z 12 200 metrów sześciennych drewna pochodzącego z drzew zebranych w promieniu 60 km od miasta.
Centrum kulturalne, które zajmuje cztery dolne poziomy budynku, zbudowane jest z kolumn i belek z drewna klejonego warstwowo, bez użycia betonu. Według Międzynarodowej Agencji Energii przemysł cementowy odpowiada obecnie za około 7 procent światowej emisji CO2.
W budynku mieści się również sześć scen teatralnych, biblioteka miejska, dwie galerie sztuki, centrum konferencyjne, restauracje oraz hotel z 205 pokojami, z których roztacza się widok na okolicę.
Oprócz tego, że budynek jest jednym z najwyższych drewnianych budynków na świecie i miejscem spotkań mieszkańców miasta, jego system energetyczny stara się być jak najbardziej neutralny pod względem emisji dwutlenku węgla.
Budynek wyposażony jest w panele słoneczne, akumulatory i pompę ciepła, która pracuje z elektrycznością, wodą i ogrzewaniem miejskim. Nawet system zraszaczy, który w większości budynków jest zazwyczaj zasilany olejem napędowym, jest zasilany energią odnawialną.
Nadmiar energii z budynku jest przekazywany do innych części miasta lub magazynowany w akumulatorach centrum kultury.
