Personel Agencji ds. Migracji zgłasza coraz więcej przypadków gróźb i niepokojących telefonów. W większości są to działania osób wyładowujących swoją frustrację spowodowaną długim czasem oczekiwania na odpowiedź ze strony agencji.
W pierwszych 9 miesiącach tego roku zostały zgłoszone 72 przypadki fizycznej przemocy w stosunku do pracowników Agencji ds. Migracji (Migrationsverket). W całym 2016 roku zarejestrowano 43 takie zdarzenia.
Pracownicy otrzymują także wiele gróźb poprzez maile, telefony lub w mediach społecznościowych. Według Helene Liss, zajmującej się bezpieczeństwem pracowników w Sztokholmie, za większością tych przypadków stoi frustracja.
„To prawie niekończące się oczekiwanie na zajęcie się twoim przypadkiem a później wyczekiwanie na decyzję. To może wywoływać frustrację,” powiedziała ona w wywiadzie udzielonym gazecie Aftonbladet.
„Zwiększa się także liczba grożenia samookaleczeniem lub popełnieniem samobójstwa,” dodała.
Aftonbladet podaje, że od 1 stycznia do 30 września zarejestrowano 2,875 zdarzeń. Oprócz słownych obraz były to również 72 przypadki przemocy lub gróźb pozbawienia życia.
W 2015 roku o azyl w Szwecji wystąpiło 163,000 osób. Agencja ds. Migracji była zmuszona do zatrudnienia nowych pracowników do zajęcia się taką ilością wniosków. Obecnie w ‘systemie’ zarejestrowanych jest około 85,000 osób, które albo czekają na decyzję, albo otrzymały decyzję odmowną i złożyły od niej odwołanie.
Wiele z tych osób skarży się na długi czas oczekiwania oraz brak wiedzy, kiedy otrzymają odpowiedź, gdyż niektórzy czekają tygodniami a inni ponad rok na rozpatrzenie swojego podania.
Maria Johansson ekspert od warunków pracy w Agencji ds. Migracji także potwierdziła, że mnóstwo obraz kierowanych do pracowników pochodzi z ust sfrustrowanych osób, które złożyły wniosek o azyl.
„Większość przypadków dotyczy sfrustrowanych oczekujących, którzy wyrażają się w ostry sposób. Nie stanowią one prawdziwego zagrożenia, ale bardzo wpływają na warunki pracy personelu, który musi sobie radzić z takimi osobami. Robimy wszystko, żeby wspierać się nawzajem,” powiedziała Johansson.
No tak… osobiście czekałam 9 miesięcy na zajęcie się moim przypadkiem (mieszkam od ponad roku na stałe Szwecji z obywatelem tego państwa, wychowujemy wspólnie dziecko, jednak nie jesteśmy w żadnym formalnym związku) – nadal jednak nie otrzymałam decyzji w sprawie pobytu; poproszono mnie tylko o skompletowanie dokumentów dot. mojej sytuacji w Polsce. Okres oczekiwania to kolejne – nawet!! – 12 miesięcy (ROK!). Zmieniło się to KOLOSALNYM napływie osób w trzech poprzednich latach, okres oczekiwania na decyzję wydłużył się prawie pięciokrotnie (kiedyś czekało się max. 3 miesiące) – i nie ma znaczenia czy jesteś z państwa członkowskiego UE czy z Iraku. Koszmar.