„W Sztokholmie problemem mieszkaniowym dotknięci są Syryjczycy: płacą oni bardzo duże pieniądze, by mieszkać w odpowiednich dla siebie dzielnicach. Chcą mówić we własnym języku, być w otoczeniu innych Arabów. Mieszkań szukają na czarnym rynku nieruchomości”, tłumaczy Lindén.
„Do Szwecji przyjeżdża duża grupa ludzi, którzy szukają intratnej pracy. Niektóre firmy pomagają swoim pracownikom w poszukiwaniu mieszkania, ale nie jest to reguła. Kiedy twój pracodawca nie zrobi tego za ciebie, możesz mieć kłopot.”
Mieszkania „second-handowe” potrafią być droższe niż te, które pozyskuje się tradycyjną drogą. Niektóre osoby, oferujące wynajem, podnoszą opłatę za swój obiekt – z różnych powodów. Szwedzkie prawo mieszkaniowe mówi dokładnie, jak wysoko może zostać podniesiony czynsz przez właściciela mieszkania. Niektórzy nie liczą się z tymi wyznacznikami i żądają dodatkowych opłat.
W porównaniu ze zwykłymi mieszkaniami, mieszkania „second-handowe” bywają droższe o ok. 65% – niewiele osób zdaje sobie z tego sprawę. Statystyki Boverket wykazują więcej ciekawych danych. Lokatorzy, którzy wynajmują już dany lokal, potrafią oddać go w dalszy najem i dobrze na tym zarabiać. Ich klienci płacą o 138% więcej niż zapłaciliby za tradycyjnie wynajęte mieszkanie.
Jeśli chodzi o unikanie nielegalnych czynszów, Lindén ma dwie kluczowe rady.
Należy upewnić się, czy wynajmujący na pewno ma pozwolenie na wynajem mieszkania. W ten sposób unikniemy wynajmu czarnorynkowego, a i w przypadku jakiegokolwiek sporu z właścicielem będziemy zabezpieczeni prawnie.
Po drugie, najemcy powinni mieć absolutną pewność, jaki jest rodzaj wynajmowanego mieszkania.
„Kiedy wynajmujesz apartament od kogoś, kto ma umowę z pierwszej ręki, osoby te nie mogą pobierać od Ciebie więcej pieniędzy, niż same płacą. Chyba, że mieszkanie jest umeblowane, to jedyny wyjątek”, wyjaśnia Lindén.