Duńczycy pracują dziś średnio krócej niż 15 lat temu, ale nie wynika to z mniejszej chęci do pracy. Nowa analiza Arbejderbevægelsens Erhvervsråd (AE) oparta na danych Danmarks Statistik wskazuje, że spadek średniego czasu pracy w latach 2008–2023 jest efektem zmian w strukturze zatrudnienia, a nie spadku aktywności zawodowej.

Do pracy weszło więcej młodych ludzi, seniorów oraz osób zatrudnionych w elastycznych formach (tzw. flexjob). To grupy, które z reguły pracują mniej godzin niż pełnoetatowi pracownicy. W rezultacie średni czas pracy spadł, mimo że tzw. „grupy podstawowe” – osoby w wieku produkcyjnym, niebędące studentami czy seniorami – pracują dziś więcej niż w 2008 roku.

Szczególnie wyraźny wpływ mają zmiany demograficzne. Duże roczniki powojenne wchodzą w wiek senioralny i często wybierają pracę w niepełnym wymiarze godzin zamiast całkowitego przejścia na emeryturę. Powoduje to wzrost ogólnego zatrudnienia, ale obniża średnią liczbę godzin pracy w skali kraju.

AE podkreśla, że to zjawisko nie stanowi zagrożenia dla finansów publicznych. Gdyby pominąć wpływ nowych grup pracowników, czas pracy w Danii od 2008 r. nawet nieznacznie wzrósł.

– To nie jest sygnał alarmowy, lecz dowód na to, że rynek pracy stał się bardziej dostępny dla różnych grup. Jeśli przyszłe pokolenia będą chciały pracować mniej, same będą musiały znaleźć sposób na sfinansowanie tego wyboru – mówi starszy analityk AE, Gustav Elias Dahl.